…İnsanın kendine şu soruları sorması bana doğru ve gerekli görünüyor: Neye inanıyorum ben? Ne uğruna dövüşmeliyim, neye karşı dövüşmeliyim?

Bizim türümüz, yeryüzünde yaratıcı olan tek türdür. Yaratıcı olmasını sağlayan tek araç ise, insandaki bireysel kafa ve ruhtur. İki kişi tarafından yaratılmış hiçbir şey yoktur. Müzikte olsun, resimde, şiirde, matematikte ya da felsefede olsun iyi işbirlikleri yoktur. Yaradılış mucizesi bir kez gerçekleşti mi, artık topluluk onu kurup geliştirebilir. Ama topluluk bir şey bulup yaratamaz. Yaratmanın değeri, tek insanın yalnız kafasında yatar.

Şimdi ise, topluluk kavramının çevresine toplanmış bir takım güçler, bu değere, insan kafasının bu değerine karşı bir yok etme savaşı açtılar. Kötülemeyle, açlıkla, baskılarla, zoraki yöneltmelerle ve şartlanmanın çekiç darbeleri altında, o özgür insan bilinci kovalanıyor, bağlanıyor, körleştirilip afyonlanıyor. Türümüzün yürüttüğü acı bir intihar süreci bu.

Ve ben şuna inanıyorum ki, bireyin özgür ve araştırıcı bilinci, dünyadaki en değerli şeydir. Ve ben, insan bilincinin, istediği yönde, başkalarınca yönetilmeden, özgürce ilerlemesi uğrunda savaşacağım. Bireyi kısıtlayan ya da yok eden her hükümete, her dine ve her düşünceye karşı savaşacağım. İşte ben buyum, bunu yapacağım. Bir kalıp üzerine kurulmuş bir sistemin, özgür düşünceyi yok etmek istemesini anlayabilirim, çünkü özgür düşünce, araştırıp eleştirerek o sistemi yıkabilecek tek güçtür. Bunu anlıyor ve bundan nefret ediyorum. Bizi, yaratıcılıktan yoksun olan hayvanlardan ayıran tek şeyi korumak için onunla dövüşeceğim. O ışık ölürse, bizler de yok oluruz.

John Steinbeck
Cennetin Doğusu